Αυτόχειρας

Από τον Νίκο Σαλίβερο (Σάλος)

====

Mε θεωρούν δυσνόητο, ορνιθο – παπαγάλο,

μα «κόμπο» έχω στο μυαλό κι’ αυτόν θέλω να βγάλω.

Κόμπο που μοιάζει «Γόρδιος» κι’ έγινε μέγας μύθος,

σαν του Διογένη το χρησμό που κρύβει ένας πίθος.

/

Δεν είν’ απλά κι’ απέριττα όλα αυτά που γράφω,

ψυχρά φαίνονται χρώματα απ’ άγνωστο ζωγράφο,

όμως θαρρώ ασύλητο του πρόγονου τον τάφο,

που με δικό του ο καθείς λογίζει ψυχογράφο.

/

Τα βότσαλα στη αμμουδιά δεν μοιάζουνε στο χρώμα,

μήτε σε μέγεθος ,υφή   σε θέση και σε χρόνο.

Μέρα και νύχτα ο άνθρωπος, όσο πατεί στο χώμα,

γιομεί η ψυχή του μ ’έρωτα, είτε μ’άγριο φθόνο.

/

Κάποιοι  καταλαβαίνουνε, κι’ άλλοι απλά υβρίζουν,

μίσους μαστίγιο κρατούν στην όψη της αγάπης.

Κάνουν αλήθεια το «Εγώ» κι’ ωμά καταποντίζουν

ελπίδα γέννας «Χρυσανθού» στη αγκαλιά της λάσπης.

/

«Φτωχές είναι  οι γνώσεις μου ,κάποιον για να ξυπνήσω,

νομίζω εγώ  θα εκπλαγώ αν κάτι τον ρωτήσω.

Δεν αποβλέπω, στη γραφή , «δάφνες γι’ αυτό να δρέψω»,

του νου το σκότος πολεμώ μαθές να αποτρέψω*

/

Και άν θαρρείς πως έφτασες

σ’ ώριμες απολήξεις,

πάντα θα λείπει το κλειδί

την θύρα εμπρός ν’ ανοίξεις.

/

‘Ασε σε άλλους για να βρουν και να διαλαλήσουν ,

την τρύπα, που τα χέρια σου ,μες το νερό  θ’αφήσουν.

Χιλιάδες νόες κι’ άλλωστε πολύ μικρή η στίξις,

σ’ενός βιβλίου τ’άπλωμα τον «Κόσμο» για να δείξεις.

 /

* «Αισχύλος, ος τας αυτού τραγωδίας τεμάχη είναι έλεγεν

των Ομήρου μεγάλων δείπνων»

(Αθηναίος- Δειπνοσοφισταί)