Αποτελέσματα Αρχαιρεσιών
16 Μαΐου 2022
Θαλασσογραφίες στη Σύρο..
2 Αυγούστου 2022

Εξαιρετική Συναυλία στη Δήλο

 

Μέσα από τον «Απόλλωνα», η Δήλος..

Μέσα από την Δήλο, ο «Κόσμος»…

Από τον Θάνο Γ. Θραψιάδη

Δύση του Ήλιου.. Δευτέρα 30-5-2022 ..

Με θέα προς την «ιερή» Δήλο κάποια λίγα μίλια μακρυά από το συριανό Δήλι,  απέναντι  από  τα κορφοβούνια  του νησιού του Απόλλωνα, της Άρτεμης  και της Λητούς.. Στην  πεζή πραγματικότητα δεν ήμουν αυτοπρόσωπα «εκεί» , Το   θέαμα  εκτεινόταν από την Ανατολή προς τη Δύση και εγώ καθόμουν στην βελούδινη πολυθρόνα μου,  μέσα στο κλασσικής ομορφιάς θέατρο «Απόλλων» της πατρίδας μου, της Σύρου, με τα μάτια καρφωμένα  πάνω στην οθόνη , στο βάθος της σκηνής.. Όταν εκείνη φωτίστηκε,  μετατοπίστηκα κι εγώ.. Τότε ήταν, που, οι  εικόνες ζωντάνεψαν  και η εικόνα της Δήλου ήρθε μπροστά μας , ώρα δειλινού- ώρα σημαδιακή,  που οι τελευταίες ακτίνες του Ήλιου  παιχνίδιζαν  απέναντι στα βουνά της Σύρου, πριν κρυφτούν στον καταγάλανο και ήρεμο ορίζοντα..  Πράγμα μαγικό:

Τώρα, ήμουν  και  εδώ και   εκεί..  Για λίγο , όμως… Μόλις  που μπόρεσα  να προσδιορίσω  την προσωπική μου αφετηρία…  Κι ύστερα όλα γίνανε  «Κόσμος» … Ναι,  η   Δήλος, έγινε «Κόσμος», κι εγώ παιδί του…Τα χρώματα , σταδιακά , ταυτίστηκαν με το μεταβαλλόμενο,  μέσα στο δειλινό, φως… Στο αρχικά κατάξερο τοπίο  τα θυμάρια γιγαντόθηκαν και καταμύρισε , ευώδιασε και ο χώρος του θεάτρου μας,  από «ιερή» χρυσή γη, ενώ, τόνοιωθες το απαλό αεράκι  να σου δροσίζει τον νου και το μυαλό.. Κι ύστερα έβλεπες σαν άλλος θεός, από ψηλά, ολόκληρο το νησί  της Δήλου, να λαμπυρίζει στο σούρουπο, να παίρνει μορφή ο αρχαίος οικισμός, από το βουνό ως την θάλασσα,  κι εσύ να νομίζεις ότι πετάς , προνομιούχος ταξιδιώτης του απείρου και του ονείρου,  σ΄αυτό το υπέροχο ταξίδι   του πολύχρωμου,  μεταβαλλόμενου δειλινού, όπου, ακόμα και το  σκοτάδι σμιλεύει την αρχαία επιφάνεια  των μαρμάρων  και τα αριστουργηματικά ψηφιδωτά  του αρχαίου διόροφου αρχοντικού, λες και αναδύονται από την γη στον μαγικό ουρανό..

Και καθώς οι τέσσερις εποχές του Βιβάλντι ξετυλίγονται  γύρω από το όλο ενέργεια και μαγνητισμό τοπίο και γίνονται ένα με το γλυκό αεράκι της  μαγικής βραδυάς  (το νοιώθεις κι ας είσαι στο θεωρείο του θεάτρου) έχει ‘ηδη συντελεστεί το θαύμα, που σας λέγαμε: το τοπίο είναι, πιά, παγκόσμιο, οι μουσικοί ( νέα παιδιά κυρίως από Ουκρανία και Ρωσία), έχουν δραπετεύσει από τον πόλεμο και την μιζέρια, έχουν γίνει μικροί «θεοί» και με το μαγικό ραβδί- το δοξάρι τους-  ,έχουν μετατρέψει, μέσω της Δήλου, τον κόσμο, σε Παράδεισο κι έχουν σταματήσει τον χρόνο στην κλεψύδρα της αναμονής..

Κι όταν οι θεσπέσιες μελωδίες  αναπτύσσουν   τις νότες τους –σε ένα τοπίο που πιο ταιριαστό δεν θα μπορούσε ποτέ κανένας να βρει..-και ο χορός των εποχών ξετυλίγεται  σαν περιπέτεια που δεν θέλεις  να τελειώσει, μπαίνει ο ήχος της πολίτικης λύρας  να σηματοδοτήσει  το «δέσιμο» του  «παγκόσμιου»  με το «ντόπιο», που γίνεται κι αυτό παγκόσμιο και μοιράζεται σαν αντίδωρο στους κοινωνούς της Φύσης.  Κι ο λυράρης, κοντά και μόνος, δοσμένος στην δεξιοτεχνική του εσωτερικότητα,  το φύσημα του αγέρα της Ανατολής, να φιλιέται με τα κύματα της Δύσης  και όλο αυτό να φωτίζεται με την μαεστρία των δημιουργών,   να σε συνεπαίρνει και  να λες : Θα κλάψω.. Να κάνεις την μάσκα του κορωνοιού,  μαντήλι για τα δάκρυα.. Να μην χορταίνεις τους ίδιους τους μουσικούς, που  απογειώνονται και «υπερυψούνται» σε σφαίρες άλλες.. Να  μένεις αποσβολωμένος από την εμφάνιση και την εκφραστικότητα της  πρωθιέρειας  της ιερής βραδυάς,   της ουκρανής που με το «μαγικό της ραβδί» -το βιολί της-   τόσο  ζωντάνεψε τη μουσική της, ώστε να  συνεπάρει και  τον ίδιο τον Απόλλωνα που δεν μπορεί, κάπου εκεί, σίγουρα   θα βρισκόταν και θα δάκρυζε..

Η παγκοσμιότητα  δεν είναι παγκοσμιοποίηση.  Είναι η πανάρχαιη μουσική με τους ήχους του Βιβαλντι, που ενώνεται με την αρχέγονη ευαίσθητη λύρα αι το μεθυστικό αεράκι του δεντρολίβανου και του θυμαριού.. Είναι ο πολιτισμός της καρδιάς και της φύσης. Είναι ο δικός μας  (όλων)  ο πολιτισμός  που ξεκινάει από   την ¨καθαρή¨  γη και την φύση, παίρνει τα  μέτρα  της καρδιάς και  διαχέεται στο μυαλό και την ψυχή των ανθρώπων. Με ειρήνη και υπομονή.. . Που δεν έχουμε..

Τι κρίμα  που δεν υπάρχει (η μήπως υπάρχει;)  αυτός ο Κόσμος..

Από την Σύρο με αγάπη,

30 Μαίου 2022

                                ΘΑΝΟΣ Γ. ΘΡΑΨΙΑΔΗΣ

 

Κάνετε Κλικ για Μουσική

4 Εποχές “Άνοιξη” του Βιβάλντι