ΠΑΜΕ ΠΙΟ ΠΕΡΑ …

Από τον Τάκη Κυριτσόπουλο

====

Πάμε τώρα να ζήσουμε εκεί που μας αγαπούν.

Εκεί, που γελούν στη χαρά μας πάμε

και κλαίνε στην οδύνη μας.

Πάμε να επουλώσουμε πληγές παλιών φόβων

και ν’ ανακτήσουμε όλα τα χαμένα μας «σήμερα».

Πάμε να εισπνεύσουμε ξεχασμένες οσμές λουλουδιών

και ν’ ανταλλάξουμε μεθυσμένες ατάκες.

Πάμε να γνωρίσουμε τη σημασία των μικρών πραγμάτων

και, να σπείρουμε στα βραχώδη τμήματα της ψυχής μας.

Πάμε τώρα να κάνουμε το μέλλον μας

ν’ αλλάξει περπατησιά.

===

Έτσι κι αλλιώς εδώ η ζωή μας μπάζει από παντού!

Εδώ οι προσδοκίες μας είναι μικρές σαν μέρες χειμώνα.

Εδώ μασκαρεύουμε τους λυγμούς μας σε χαμόγελα.

Εδώ οι τρανοί ψήνουν τα εδέσματά τους στους πυρετούς μας.

Εδώ οι γυναίκες μας κλαίνε δίχως δάκρυ τα βράδια.

Εδώ μας πουλάνε άνθη δίχως το άρωμά τους.

Εδώ τα παιδιά, με το βλέμμα του θηράματος,

κουβαλούν τις πάνινες σχολικές τους τσάντες,

άδειες από όνειρα!

Εδώ τελειώνει ο χρόνος κι ο αγέρας!

===

Πάμε να γεράσουμε εκεί που μας πιστεύουν.

Εκεί, που η άνοιξη κυοφορεί το καλοκαίρι.

Πάμε να ξαναβρούμε τις παιδικές μας λιακάδες.

Πάμε να ερωτευτούμε κάτω απ’ το ρευστό φεγγάρι του Μάη.

Πάμε ν’ αντικρύσουμε την ανοιχτοσύνη του πόντου

με το γαλάζιο αποτύπωμα των νησιών στο βάθος.

Πάμε να νιώσουμε τη μέθη της μολπής των Εγκωμίων.

Πάμε να υψωθούμε προς το φως, ένα πανέμορφο λυκόφως …